അത്യുത്തമനായ ഒരു ബ്രഹ്മോപാസകനാണ് ക്ഷേത്രങ്ങളെ വിഭാവനം ചെയ്ത് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹമാണ് ക്ഷേത്രത്തിന് ജീവചൈതന്യം കൊടുക്കുന്നത്. തന്നെപോലെ ഉത്തമനായ ഒരു സജ്ജനത്തെ - സാധകനെ - യാണ് ക്ഷേത്രരൂപേണ ഈ ആചാര്യൻ ലോകത്തിന്റെ ആവശ്യാർത്ഥം സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ഈ ആചാര്യനെ "തന്ത്രി" എന്ന് വിളിക്കുന്നു. "തനു" വിൽ നിന്ന് "ത്രാണനം" ചെയ്യുന്ന ആൾ "തന്ത്രി".
മന്ത്രംകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം (തന്ത്രി) ത്രാണനം ചെയ്യുന്നത്. മനനം ചെയ്യുന്നവരെ ത്രാണനം ചെയ്യുന്നതെന്തോ അത് "മന്ത്രം" ഉദാത്തം, അനുദാത്തം, സ്വരിതം എന്നീ ഉച്ചാരണ ഭേദത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് മന്ത്രഫലം സിദ്ധിക്കുന്നത്. ചിട്ടപ്രകാരമുള്ള പൂജാവിധിയിലുള്ള മന്ത്രപ്രയോഗത്താൽ, സങ്കീർണ്ണമായ തന്ത്രപ്രയോഗത്താൽ തന്ത്രി ക്ഷേത്രത്തിൽ ചൈതന്യം പൂർണ്ണമാക്കുന്നു.
